Troost me dan, sukkel!

Verdriet en boosheid liggen vaak dichtbij elkaar en soms is degene die je boos en verdrietig maakt de enige die je kan begrijpen en troosten. 

Schrijf een monoloog van ongeveer 250 woorden waarin je heel boos begint en steeds verdrietiger en kwetsbaarder word. 

De lezer moet je op het einde een lieve knuffel willen geven.